Μείωση φοροδιαφυγής μέσω μείωσης των συντελεστών ΦΠΑ

Ο Νικόλαος Αρταβάνης (Isenberg School of Management – UMass Amherst) υποστηρίζει σε πολύ επίκαιρο άρθρο του με βάση τις προτεινόμενες αυξήσεις ΦΠΑ, ότι τέτοιες αυξήσεις δεν συνεπάγονται μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα όταν λάβουμε υπόψη την φοροδιαφυγή

Σε κλάδους με χαρακτηριστικά που ευνοούν τη φοροδιαφυγή, η αύξηση των φορολογικών συντελεστών δεν συνεπάγεται την αυτόματη αύξηση των δημοσίων εσόδων. Αυτό συμβαίνει επείδη οι εν λόγω οικονομικές μονάδες τείνουν να προσαρμόζουν το ύψος της φοροδιαφυγής στις αλλαγές φορολογικής πολιτικής. Η αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ στην εστίαση το Σεπτέμβριο του 2011 οδήγησε σε αύξηση της φοροδιαφυγής κατά τουλάχιστον 9%, ενώ η μείωση του συντελεστή τον Αύγουστο του 2013 οδήγησε σε μείωση της απόκρυψης πωλήσεων κατά τουλάχιστον 9,6%. Συνυπολογίζοντας τον αντίκτυπο των επιπλέον πωλήσεων στους άμεσους φόρους, το τελικό δημοσιονομικό κόστος της μείωσης του συντελεστή ΦΠΑ είναι ελάχιστο. Διαβάστε το άρθρο

Δημοσιεύθηκε στη Μακροοικονομία, Δημόσια οικονομικά | 1 σχόλιο

Εκτός από το «σήμερα» υπάρχει και το «αύριο»

Ο Καθηγητής Θανάσης Στέγγος (University of Guelph, Καναδάς) δημοσίευστε στη Ναυτεμπορική της 6ης Ιουλίου 2015 ένα άρθρο για τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις με τους Εταίρους

Έχουν περάσει 5 μήνες από την εκλογική διαδικασία του Ιανουαρίου στην Ελλάδα, και 4 μήνες από τη συμφωνία του Φεβρουαρίου για παράταση του υπάρχοντος προγράμματος μέχρι το τέλος Ιουνίου. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελληνικής κυβέρνησης και των εταίρων δανειστών (Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και ΔΝΤ) δεν οδήγησαν κάπου, καθώς υπάρχει μια εκτεταμένη αντίληψη στην Ελλάδα ότι οι ελληνικές εκλογές από μόνες τους θα άλλαζαν τους όρους του παιχνιδιού και η άλλη πλευρά αργά ή γρήγορα θα συμβιβαζόταν με τις απαιτήσεις για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα προσαρμογής, απαραίτητα να καλύψουν το υπάρχον δημοσιονομικό κενό, καθώς και με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα διευκόλυναν τη μελλοντική ανάπτυξη.

Διαβάστε το άρθρο εδώ.

Δημοσιεύθηκε στη Uncategorized | Σχολιάστε

Μια προσεκτική ματιά στις επιλογές της Ελλάδας και γιατί το «Ναι» είναι η μόνη από αυτές

Ο Κώστας Μεγήρ (Καθηγητής στο Yale University) δημοσίευσε μια ανάλυση στο Huffington Post Greece, στην οποία εξετάζει τις επιλογές που έχει μπροστά της η Ελλάδα με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και απαντά σε θέσεις που εκφράστηκαν πρόσφατα από τους Paul Krugman και Joseph Stiglitz.

Μπορείτε να διαβάσετε την ανάλυση εδώ.

Δημοσιεύθηκε στη Uncategorized | Σχολιάστε

Ναι στο Ευρώ!

30 διεθνώς αναγνωρισμένοι οικονομολόγοι εξέδωσαν διακήρυξη υπέρ της θετικής ψήφου στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, που δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της Καθημερινής (30.6.15)

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ΔΕΝ είναι υπέρ ή κατά μιας συγκεκριμένης συμφωνίας. Είναι υπέρ ή κατά της Ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. «Ναι» στο δημοψήφισμα σημαίνει «Ναι» στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το «Ναι» εγγυάται ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει την προσπάθεια βελτίωσης της οικονομίας και των θεσμών της, ώστε να καλύψει την απόσταση που την χωρίζει από τις ανεπτυγμένες Ευρωπαϊκές χώρες. Το «Ναι» είναι η σωστή επιλογή! Το «Όχι» θα έφερνε την Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη και πιθανώς έξω και από την ΕΕ. Αυτό θα είχε καταστροφικές συνέπειες, τόσο άμεσα όσο και σε βάθος χρόνου.

Οι άμεσες συνέπειες ενός «Όχι» έχουν αρχίσει να φαίνονται ήδη με το κλείσιμο των τραπεζών. Μετά από ενδεχόμενο «Όχι» στο δημοψήφισμα η μετατροπή των καταθέσεων σε δραχμές, με μείωσή της αξίας τους τουλάχιστον στο μισό, θα είναι ζήτημα λίγου χρόνου. Η αναστάτωση στο τραπεζικό σύστημα θα έχει επίσης ως συνέπεια τη χρεοκοπία πολλών επιχειρήσεων, και η ανεργία θα εκτοξευθεί. Η νέα δραχμή θα είναι έντονα υποτιμημένη σε σχέση με το Ευρώ, και μισθοί και συντάξεις θα χάσουν τουλάχιστον το μισό της αξίας τους. Η κυβέρνηση, αδύναμη να ισοσκελίσει έσοδα και δαπάνες, θα τυπώνει πληθωριστικό χρήμα εξαλείφοντας την ανταγωνιστικότητα από το αδύναμο νόμισμα. Τόσο οι εξαγωγές όσο και οι εισαγωγές θα μειωθούν, και χωρίς ανθρωπιστική βοήθεια από την Ευρώπη θα υπάρξουν ελλείψεις σε βασικά αγαθά όπως φάρμακα και καύσιμα. Η λιτότητα θα είναι κατά πολύ χειρότερη από οποιαδήποτε συμφωνία παραμονής στο Ευρώ και περισσότερο από όλους θα πληγούν οι ασθενέστεροι.

Οι μακροχρόνιες συνέπειες ενός «Όχι» θα είναι εξίσου σημαντικές. Οι σύγχρονες και ευημερούσες οικονομίες, στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, βασίζονται στην αγορά και τον υγιή ανταγωνισμό χρησιμοποιώντας τον πλούτο που παράγεται για να χρηματοδοτήσουν ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Έχουν επίσης έναν αποτελεσματικό δημόσιο τομέα που λειτουργεί ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση και, συνεπώς, περιορίζει τις κομματικές επιρροές. Η συμμετοχή της Ελλάδας στον πυρήνα της Ευρώπης ενισχύει την μακροχρόνια σύγκλισή μας προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αντιθέτως η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ενδυναμώσει την ροπή προς τις πελατειακές δομές και θα ενισχύσει τις διαχρονικές παθογένειες της Ελληνικής οικονομίας. Αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε μια κλειστή και φτωχή οικονομία με υψηλή διαφθορά.

Η συμφωνία της τελευταίας στιγμής είναι μέτρια χωρίς ούτε πολλές από τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές ούτε την αναγκαία ελάφρυνση του χρέους και του φορολογικού βάρους. Διασφαλίζει όμως την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας παρέχοντάς μας επίσης τη δυνατότητα να συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας για καλύτερους όρους, για ανάπτυξη, και προσαρμογή του χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες οφείλουν επίσης να ανταποκριθούν τάχιστα, αναλαμβάνοντας το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για τη στήριξη της αναπτυξιακής τροχιάς της Ελλάδας.

Ο Ελληνικός λαός πρέπει να ψηφίσει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. ΝΑΙ στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη!

Αγγελέτος, Μάριος MIT
Αζαριάδης, Κώστας Washington University at St Louis
Βαγιανός, Δημήτρης London School of Economics
Βέττας, Νίκος IOBE και Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γαλενιανός, Μανόλης Royal Holloway, University of London
Γιαννέλης, Νίκος University of Iowa
Ιωαννίδης, Γιάννης Tufts University
Καραμπαρμπούνης, Λουκάς University of Chicago
Κατσουλάκος, Γιάννης Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κοτσόγιαννης, Χρήστος University of Exeter
Κωνσταντινίδης, Γιώργος University of Chicago
Μακρής, Μίλτος University of Southampton
Μεγήρ, Κώστας Yale University
Μιχαλόπουλος, Στέλιος Brown University
Ντελής, Μάνθος University of Surrey
Ντέλλας, Χάρης Universitat Bern
Ξεπαπαδέας, Τάσος Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Οικονομίδης, Νίκος New York University
Παλυβός, Θόδωρος Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Παναγέας, Σταύρος University of Chicago
Παπαϊωάννου, Ηλίας London Business School
Παπανικολάου, Δημήτρης Northwestern University
Παππά, Εύη European University Institute
Περράκης, Στυλιανός Concordia University
Πετράκης, Μανόλης Πανεπιστήμιο Κρήτης
Πισσαρίδης, Χριστόφορος London School of Economics και
Πανεπιστήμιο Κύπρου, Νόμπελ Οικονομικής Επιστήμης
Σκρέτα, Βασιλική University College London
Στέγγος, Θανάσης University of Guelph
Τραυλός, Νίκος ALBA
Χαλιάσος, Μιχάλης Goethe University Frankfurt

Δημοσιεύθηκε στη Uncategorized | Σχολιάστε

Αρκετά!

Γιώργου Μάριου Αγγελέτου

Καθηγητή Οικονομικών, MIT

Η πατρίδα μας κινδυνεύει! Προχθές το κλείσιμο των τραπεζών, σήμερα η αναμενόμενη αθέτηση πληρωμής προς το ΔΝΤ — αυτά που μέχρι πριν λίγο καιρό η κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε ότι δεν θα συμβούν. Τι θα γίνει μόλις οι διαβεβαιώσεις περί παραμονής στο Ευρώ αποδειχθούν εξίσου φαιδρές; Πώς θα επαναλειτουργήσουν οι τράπεζες χωρίς τα δισεκατομμύρια να ρέουν από το ELA και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Τι θα γίνει όταν η αγορά στερέψει, τα φορολογικά έσοδα καταρρεύσουν, και το κράτος αδυνατεί να καταβάλει συντάξεις και μισθούς; Θα ακολουθήσουν διαδηλώσεις και λεηλασίες όπως στην Αργεντινή; Θα μας σώσει η επιστροφή στη Δραχμή, οι αλλεπάλληλες υποτιμήσεις, και ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός που θα εκμηδενίσουν και τις καταθέσεις και το πραγματικό εισόδημα του μέσου Έλληνα; Ή μήπως θα μας σώσει η Ρωσία με όλες τις αγαθές προθέσεις της;

Διαβάστε το εδώ.

 

Δημοσιεύθηκε στη Πολιτική οικονομία, Uncategorized | Σχολιάστε

Μήπως χάνουμε την ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις που προσφέρει η κρίση;

Στις 20 Ιουνίου 2015, ο Μιχάλης Χαλιάσος δημοσίευσε στο ιστολόγιο οικονομικής πολιτικής Vox του CEPR μια μελέτη για την ελληνική κρίση και τον βασικό λόγο αποτυχίας του προγράμματος προσαρμογής

Το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής απέτυχε. Η μελέτη αυτή υποστηρίζει ότι η αποτυχία έγκειται στον σχεδιασμό του προγράμματος. Με την εμμονή στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και σε λιγότερο αποδοτικές μεταρρυθμίσεις, το πρόγραμμα απέτυχε να δημιουργήσει την απαραίτητη προϋπόθεση για αποπληρωμή του χρέους, δηλαδή μια δυναμική και εξαγωγικά προσανατολισμένη παραγωγική βάση. Ένας ευρύτερος συνδυασμός μεταρρυθμίσεων, που δημιουργεί προοπτικές, θα είχε γίνει δεκτός από τον ελληνικό λαό και θα αύξανε τις πιθανότητες τελικής αποπληρωμής του χρέους. Η ανάγκη για υπομονή, ώστε να μπορέσει να επιτευχθεί ο τελικός προορισμός αυτού του ταξιδιού δεν μπορεί πλέον να αποτελεί δικαιολογία για να μην κάνουμε το πρώτο βήμα.

Διαβάστε το άρθρο εδώ (στα Αγγλικά).

Δημοσιεύθηκε στη Uncategorized | Σχολιάστε

Η λύση για το πρόβλημα του ελληνικού χρέους

ΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ, Stern School of Business, NYU

(Καθημερινή, 14 Ιουνίου 2015)

Προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε διαγραφή μεγάλου μέρους (πάνω από 50%) της ονομαστικής αξίας του χρέους της Ελλάδας προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης. Αυτό είναι πρακτικώς αδύνατον, γιατί κάθε ευρώ που θα κέρδιζε η Ελλάδα θα έπρεπε να πληρωθεί άμεσα από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους. Οπως δεν θα δεχόταν η ελληνική Βουλή να δωρίσει δισεκατομμύρια σε Φινλανδούς, Ολλανδούς, Γάλλους, κ.λπ., έτσι και εκείνοι δεν θα το δεχθούν.

Υπάρχει όμως ένας άλλος τρόπος να αναδιαρθρωθεί και να μειωθεί το χρέος, που έχω προτείνει εδώ και τρία χρόνια. Χωρίς να πειράξουμε την ονομαστική αξία, ζητάμε επιμήκυνση των λήξεων του χρέους προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (συνολικά περίπου 180 δισ.) στα 75 χρόνια. Συγχρόνως ζητάμε τα επιτόκια να γίνουν σταθερά από κυμαινόμενα, και να μείνουν στα σημερινά πολύ χαμηλά επίπεδα.

Αν γίνουν αυτά τα δύο, η παρούσα αξία του χρέους θα μειωθεί κατά 50%. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα πληρώσουν μόνο το μισό από ό,τι τους επιβαρύνει σήμερα. Οι Ευρωπαίοι έχουν δώσει αρκετές ενδείξεις ότι δέχονται αυτή την αναδιάρθρωση. Ετσι, αυτή η ρύθμιση για το χρέος είναι το πιο εύκολο κομμάτι της συμφωνίας!

Εχοντας βρει τη λύση, να πω και τι δεν πρέπει να ζητήσει η Ελλάδα. Πρώτα, όπως έγραψα πιο πάνω, δεν πρέπει να ζητήσει μείωση της ονομαστικής αξίας, γιατί θα απορριφθεί άμεσα. Δεύτερον, δεν πρέπει να ζητήσει να πληρώνει μόνο όταν η Ελλάδα έχει ανάπτυξη, όπως πρότεινε ο υπουργός Οικονομικών. Υπάρχουν δύο τεράστια προβλήματα με αυτή την πρόταση.

Για να φτάσουμε στον ίδιο μέσο όρο αποπληρωμής πληρώνοντας μόνο όταν έχουμε ανάπτυξη (ενώ δεν πληρώνουμε όταν δεν έχουμε ανάπτυξη), χρειάζεται να πληρώνουμε τεράστια ποσά όταν έχουμε ανάπτυξη, που θα είναι πρακτικώς αδύνατον. Και αν δεχτούμε συμφωνία να πληρώνουμε μόνο όταν έχουμε ανάπτυξη, ουσιαστικά δεχόμαστε ελεγκτές της τρόικας για 75 χρόνια για να βλέπουν αν τα στοιχεία μας είναι σωστά.

Τρίτον, το υπουργείο Οικονομικών έχει προτείνει να πληρώσει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης τα 29 δισ. που χρωστάμε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και να αυξηθεί ισόποσα το χρέος προς το ΕΣΜ. Αυτό είναι επίσης εντελώς εξωπραγματικό γιατί ουσιαστικά ζητάει από τους Ευρωπαίους να μας δώσουν επιπλέον 29 δισ. χωρίς όρους! Η λύση του χρέους που έχω προτείνει είναι απλή και καθαρή και δεν χρειάζεται επιπλέον χρήματα από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους. Είναι πραγματικά το πιο εύκολο κομμάτι της συμφωνίας!

 

Δημοσιεύθηκε στη Μακροοικονομία, Δημόσια οικονομικά, Uncategorized | 1 σχόλιο

Καλύτερα μέτρια συμφωνία, παρά καθόλου συμφωνία

Ο Θανάσης Στέγγος (University of Guelph, Canada) δημοσίευσε πρόσφατα το ακόλουθο άρθρο στο Huffington Post Greece. Το αναδημοσιεύουμε, μαζί με μετάφραση στα Αγγλικά.

Έχουν περάσει 5 μήνες από την εκλογική διαδικασία του Ιανουαρίου στην Ελλάδα, και 4 μήνες από τη συμφωνία του Φεβρουαρίου για παράταση του υπάρχοντος προγράμματος μέχρι το τέλος Ιουνίου. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελληνικής κυβέρνησης και των εταίρων δανειστών (Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και ΔΝΤ) δεν οδήγησαν κάπου, καθώς υπάρχει μια εκτεταμένη αντίληψη στην Ελλάδα ότι οι ελληνικές εκλογές από μόνες τους θα άλλαζαν τους όρους του παιχνιδιού και η άλλη πλευρά αργά ή γρήγορα θα συμβιβαζόταν με τις απαιτήσεις για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα προσαρμογής, απαραίτητα να καλύψουν το υπάρχον δημοσιονομικό κενό, καθώς και με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα διευκόλυναν τη μελλοντική ανάπτυξη.

Στο τέλος Νοεμβρίου το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο (της τάξης περίπου των 900 εκατομμυρίων), ενώ αυτή τη στιγμή το ακριβές νούμερο ξεπερνά τα 5 δισεκατομμύρια.

Διαβάστε όλο το άρθρο.

Δημοσιεύθηκε στη Uncategorized | Σχολιάστε

Το νέο και το επαναλαμβανόμενο λάθος

Είναι αναγκαίο να υπάρξει άμεσα μία συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της τρόικας. Όμως υπάρχουν (τουλάχιστον) δύο θεμελιώδη λάθη στις διαπραγματεύσεις. Αν δεν αντιμετωπιστούν, η όποια συμφωνία θα είναι προσωρινή, ατελής, και επομένως αναποτελεσματική.

Ας ξεκινήσουμε με το νέο λάθος. Η ελληνική κυβέρνηση –και κάποιοι από τους θεσμούς- ακολουθούν τους τελευταίους μήνες μία καταστροφική στρατηγική «αναβολής» των αποφάσεων, προσποιούμενοι ότι όλα βαίνουν καλώς (extend-and-pretend). Ο χρόνος όμως τελειώνει και η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Το τίμημα της απραξίας, των καθυστερήσεων, της πολεμικής ρητορικής, των αντιφατικών δηλώσεων, και της «δημιουργικής ασάφειας» είναι πελώριο. Η αβεβαιότητα –που είχε ξεκινήσει από το περσινό καλοκαίρι- έχει ενταθεί ραγδαία και η οικονομία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Το μέσο εισόδημα πάλι συρρικνώνεται και η ανεργία αυξάνεται, κάτι το εξοργιστικό καθώς μετά από μία παρατεταμένη και βαθιά ύφεση, υπήρχαν κάποια σημάδια σταθεροποίησης. Οι εισπράξεις των φόρων έχουν μειωθεί (το κατά πόσο είναι ασαφές). Η αγορά έχει στεγνώσει, καθώς η απόσυρση καταθέσεων είναι μεγάλη και το  κράτος δεν πληρώνει τους προμηθευτές και τους οφειλέτες του.

Θα περίμενε κανείς ότι με αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση θα ήθελε γρήγορα μία συμφωνία. Φευ.  Διαβάστε όλο το άρθρο.

Δημοσιεύθηκε στη Πολιτική οικονομία, Uncategorized | 1 σχόλιο

Συμφωνία άμεσα!

Φτάσαμε στο τέλος της πολύμηνης διαπραγμάτευσης με ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας στο κράτος και στον ιδιωτικό τομέα και με τεράστια αβεβαιότητα. Εάν δεν γίνει άμεσα συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει μέσα στο ευρώ ή έξω από το ευρώ. Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν ολική καταστροφή, με κατάρρευση των τραπεζών από αθρόες αναλήψεις, μεγάλο πληθωρισμό, τεραστία μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων, ελλείψεις σε βασικά αγαθά και περιθωριοποίηση της χώρας. Αλλά και μια χρεοκοπία μέσα στο ευρώ θα οδηγούσε γρήγορα στην έξοδο από αυτό. Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη να τη διαχειριστεί οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Θα χρειαζόταν τεράστια υποστήριξη από την ΕΚΤ, που δεν θα την είχε. Μέσα σε λίγο χρόνο, η ελληνική κυβέρνηση, εθελοντικά ή κάτω από πίεση, θα πήγαινε στη νέα δραχμή. Ετσι και οι δύο τύποι χρεοκοπίας (μέσα και έξω από το ευρώ) οδηγούν στην ολική καταστροφή της νέας δραχμής.

Η συμφωνία της τελευταίας στιγμής θα είναι μέτρια και χωρίς τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλά θα είναι κατά πολύ υπέρτερη σε σύγκριση με το χάος της  χρεοκοπίας και της δραχμής. Η ελληνική  κυβέρνηση  πρέπει  να την υπογράψει άμεσα!».

•Μάριος Αγγελέτος, ΜΙΤ

• Κώστας Αζαριάδης, Washington University in St. Louis

• Δημήτρης Βαγιανός, London School of Economics

• Χάρης Ντέλλας, Universitat Bern

• Γιάννης Ιωαννίδης, Tufts University

• Γιώργος Κωνσταντινίδης, University of Chicago

• Κώστας Μεγήρ, Yale University

• Νίκος Οικονομίδης, New York University

• Στυλιανός Περράκης, Concordia University

• Μανόλης Πετράκης, Πανεπιστήμιο Κρήτης

• Χριστόφορος Πισσαρίδης, Νομπέλ Οικονομίας, London School of Economics και Πανεπιστήμιο Κύπρου

• Θανάσης Στέγγος, University of Guelph

• Μιχάλης Χαλιάσος, Goethe University Frankfurt

Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της Κυριακάτικης Καθημερινής στις 14 Ιουνίου 2015.

Δημοσιεύθηκε στη Πολιτική οικονομία, Uncategorized | Σχολιάστε