Salary Cuts and Competitiveness

Promotion of competitiveness in the international market for goods and services, especially for fiscally troubled countries, is both an objective of European Union policies and a prerequisite for the longer-run viability and repayment of public debt. Massive horizontal salary cuts appear, at first, to promote competitiveness by reducing unit labor costs and to reduce fiscal deficits by reducing the wage bill of the public sector. Upon closer look, however, horizontal salary cuts have been much greater than needed for Greek competitiveness, providing an alibi vis a vis the Troika for reforms that are still to be implemented, but at the same time undermining both competitiveness and the potential to reduce public debt through sustainable development.

Read more

A shortened version of the post appeared in the newspaper To Vima on 6.1.13 (in Greek) and in Frankfurter Allgemeine Zeitung on 11.1.13  (in German).

About M_Haliassos

Goethe University Frankfurt

This entry was posted in Economic development, Economic research, Europe, Labour market, Macroeconomics, Public sector productivity. Bookmark the permalink.

One Response to Salary Cuts and Competitiveness

  1. Ανώνυμος says:

    “αξίζει να διερευνηθεί… υψηλής παραγωγικότητας.”
    Οι επιχειρήσεις υψηλής παραγωγικότητας (άρα μάλλον υψηλής τεχνολογίας), σίγουρα δεν σχετίζονται με τον μη εμπορεύσιμο κλάδο (κατασκευές, λιανικό-χονδρικό εμπόριο, υπηρεσίες που δεν εξάγονται κλπ). Κατ’ επέκταση δεν βασίζονται στην εσωτερική ζήτηση (που να δικαιολογεί κλείσιμο), ενώ εφόσον εξάγουν, δεν χρειάζεται να μεταναστεύσουν παρά μόνο για λόγους κόστους χρήματος. Ωστόσο, αυτό μπορεί να επιτευχθεί απλώς με την αλλαγή της εταιρικής έδρας, όπως έγινε στην περίπτωση της Κόκα-κόλα ή της ΦΑΓΕ, οι οποίες διατήρησαν το παραγωγικό τους τμήμα στην Ελλάδα.

    Αντιθέτως, οι επιχειρήσεις που μεταναστεύουν κυρίως στα Βαλκάνια σχετίζονται με δραστηριότητες χαμηλής εξειδίκευσης και τεχνολογίας, όπως η μεταποίηση προϊόντων ένδυσης και υπόδησης, αφού εκεί βρίσκουν πολύ πιο φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς εμπειρία και εξειδίκευση.

    “Οι μεγάλες οριζόντιες… διεθνοποιημένη αγορά εργασίας.”
    Οι καταρτισμένοι νέοι δεν φεύγουν εξαιτίας των χαμηλών μισθών, καθώς οι οριζόντιες μειώσεις αφορούν κυρίως τον δημόσιο τομέα. Στον ιδιωτικό, εφόσον ο μισθός είναι συνάρτηση της παραγωγικότητας, είναι λογικό ότι κάποιος θα πληρωθεί ανάλογα των προσόντων του, με την προϋπόθεση ότι τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που παράγει θα εξάγονται. Άρα, το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι ο πολύ μικρός αριθμός εξαγωγικών επιχειρήσεων, κάτι που αντανακλάται στην συμβολή των εξαγωγών στο ΑΕΠ. Οι μειώσεις των μισθών και η μείωση της κατανάλωσης, “καταστρέφει” τις επιχειρήσεις του μη εμπορεύσιμου κλάδου, ωθώντας τους επιχειρηματίες σε πιο εξωστρεφείς επιχειρηματικές επιλογές, πράγμα θεμιτό και αναγκαίο. Ωστόσο, χωρίς αυτό να έχει σχέση με το τι γίνεται στην Ελλάδα, η εταιρεία Price water house Coopers SA (PwC) στην έκθεσή της “Key Trends in Human Capital 2012”, παρατηρεί ραγδαία πτώση στην παραγωγικότητα των ευρωπαϊκών εταιρειών, την οποία αποδίδει στην αύξηση των μισθών και άλλους παράγοντες.

    “Μήπως η μείωση… γιατί δεν ήρθαν ήδη;”
    Η Ελλάδα είχε προβλήματα προσέλκυσης ξένων επενδύσεων καθ’ όλη την διάρκεια του 2000, για την οποία δεν φταίει ούτε η φορολογία αλλά και ούτε (σε τόσο μεγάλο βαθμό) οι μισθοί. Ωστόσο, η μείωση των μισθών δεν σχετίζεται μόνο με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, αλλά κυρίως με την μείωση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου. Επίσης, με την μειωμένη κατανάλωση θα εξισορροπήσει και η αναλογία κατανάλωση-επένδυση, καθώς το 2009 το ΑΕΠ κατά 88% παρήχθη από κατανάλωση.

Leave a Reply